Με μια ασημένια κλωστή με έχεις δέσει στη Γη
Με μια ασημένια κλωστή που έχεις δέσει εσύ

Έρωτα είσαι νύχτα που γεννάει φως
με τα δυο μου μάτια ο απέραντος βυθός

μυστικές φτερούγες του παραμυθιού
που με πάνε στην άκρη του ωκεανού

Με μια ασημένια κλωστή με έχεις δέσει στη Γη
Με μια ασημένια κλωστή που έχεις δέσει εσύ
και εγώ σε ακολουθάω
και όπου με πηγαίνεις πάω

Έρωτα είσαι λύπη και δάκρυ σιωπηλό
μάτια που ανοίγουν σε σκοτεινό κενό

για να βρουν κομμάτι από ήλιο λαμπερό
θάλασσες κρυμμένες βαθιά στον εαυτό

τα σφιγμένα χείλη από το πανικό
που διψάνε για ελπίδα για ένα σ αγαπώ

Με μια ασημένια κλωστή με έχεις δέσει στη Γη
Με μια ασημένια κλωστή που έχεις δέσει εσύ
και εγώ σε ακολουθάω
και όπου με πηγαίνεις πάω