Του αποχωρισμού
το στερνό φιλί
δίκοπο μαχαίρι.
Κρύβει η ξενιτιά
ανοιχτή πληγή
σε σφιγμένο χέρι.

Μάνα, μη μου κλαις!
Μάνα, μην πονείς
που φεύγω στα ξένα!
Είναι η ξενιτιά
μια βαθιά πληγή
που πονά και μένα.

Γιέ μου, στ’ ανοιχτά
όρτσα τα πανιά
κι άσπρο περιστέρι
απ’ την ξενιτιά
μ’ ανοιχτά φτερά
πίσω να σε φέρει!