Μες στο κρύο του χειμώνα
η ψυχή μου τριγυρίζει
η ματιά θολή σταγόνα
που ο αέρας τη σκορπίζει
όλα γύρω πλέον άδεια
η θύμηση σου με πληγώνει
σε κανέναν να μη τύχει
η φωνή μου πια τελειώνει

Μα σε περίμενα
στου ονείρου μου τη ζάλη
κι όπως χανόσουνα
στην αγκαλιά του πάλι
σου φώναζα
μα δε γυρνούσες το κεφάλι
σου φώναζα
πως δεν μπορώ να ζήσω μ’ άλλη.

Μια ματιά σου περιμένω
μια ματιά που θα κρατήσω
φυλαχτό μες στη καρδιά μου
που ποτέ μου δε θα σβήσω
κι όταν μόνος πάλι θα’ μαι
κι αν τα χρόνια μας περνάνε
αγκαλιά με τ’ άρωμά σου
κάθε βράδυ θα κοιμάμαι.

Μα σε περίμενα
στου ονείρου μου τη ζάλη
κι όπως χανόσουνα
στην αγκαλιά του πάλι
σου φώναζα
μα δε γυρνούσες το κεφάλι
σου φώναζα
πως δεν μπορώ να ζήσω μ’ άλλη.

Μα σε περίμενα
στου ονείρου μου τη ζάλη
κι όπως χανόσουνα
στην αγκαλιά του πάλι
σου φώναζα
μα δε γυρνούσες το κεφάλι
σου φώναζα
πως δεν μπορώ να ζήσω μ’ άλλη.