Pu e’ to rodo t'òrio,
to miristò, t'asteri,
cino pu lustron èkanne,
scimona, kaloceri?…

Πού είναι το ρόδο το όμορφο
Το ευωδιαστό το αστέρι
Πού πάντα έλαμπε
Χειμώνα καλοκαίρι

Pirte, chasi, to ròdommu,
t'asteri spittarò;
c'evò ftechuddhi èmina,
mavro ce skotinò.

Τι έγιναι το ρόδο μου χάθηκε
Το λαμπερό αστέρι
Κ'εγώ ο ψτωχός έμεινα
Μέσα σε μαυρίλα καί σκοτεινιά

Otikané skotìgnase,
tìpoti `en ei pleo’ chari
arte pu e mavri tìchimu
tèlise na mû’ pari!

Τι έγινε καί όλα σκοτίνειασαν
Τίποτα πια γιά μένα δεν έχει χάρη
Αχ η μαύρη μοίρα μου
Θέλησε να με πάρει

C'evò, ftechuddhi, èmina
sekundu itti’ rodea
pu tis eskòrpise ànemo
ta roda es pa’ merea.

Μ'έχει πληγώσει να περιμένω
Κοιτάζοντας την ωραία τριανταφυλλιἀ
Πού της πήρε ο άνεμος
Τά ρόδα από κάθε κλαδί

Ce addho pi a kàttia `e mìnane
sta fsila ta junnà
pu proi parèane ius òria
ta roda rodinà.

μόνο αγκάθια έμειναν
πάνω από τα γυμνά του κλαδιά
πού πριν ήταν γεμάτα
από όμορφα κόκκινα τριαντάφυλλα.

Evò ola itta kàttia
ta noò sti’ kardia,
ti me tripù’ ce o jèmammu
pai rante mia ce mia.

Είναι όλα εκείνα τα αγκάθια
Το ξέρω στην καρδιά μου:
Πού με πληγώνουν και το αίμα
στάζει σταγόνα σταγόνα

Ce rei ce pai to jèmammu
ce òlimu i’ zoì…
Chasi to rodo, astèrimmu,
e agàpimu kalì.

Καί ραίει καί φεύγη το αίμα μου
Καί όλη μου η ζωή
Έχασα το ρόδο μου το αστέρι μου
Τήν αγάπη μου τήν καλή