Η αλήθεια έχει πια πεθάνει;
Η λογική έμεινε έξω απ’ τα κλουβιά μας;
Άραγε δε θα ξανασηκώσουμε κεφάλι;
Δε θα ξανανοίξει ποτέ η καρδιά μας;

Τόσα μαρτύρια και πειστήρια και ελιξίρια
ν’ απαλλαγούν απ’ την ψυχή τους;
Τι κάνουν τόσα εκατομμύρια
άνθρωποι μοναχοί τους;

Μια φορτική ζωή, μια ξένη
δε μου αξίζει ούτε μου πρέπει
ο κόμπος έσπασε το χτένι
όποιος θέλει να δει βλέπει.

Μόνοι στη λήθη μας θα σβήσουμε;
Στην έρημό μας θα χαθούμε;
Άραγε ποτέ δε θα μας ξανασυναντήσουμε;
Με νόημα δε θα ξανακοιταχτούμε;

Βουβά ακροατήρια, χωρίς μυστήρια, δίχως αισθητήρια
μες στην κοιλιά του κήτους.
Τι κάνουν τόσα εκατομμύρια
άνθρωποι μοναχοί τους;

Μια φορτική ζωή, μια ξένη
δε μου αξίζει ούτε μου πρέπει
ο κόμπος έσπασε το χτένι
όποιος θέλει να δει βλέπει.

Τα μάγια η νύχτα τα `ριξε
και τους ζυγούς θα λύσω
το αστείο παρατράβηξε
και είναι ώρα πια να ζήσω.

Μια φορτική ζωή, μια ξένη
ούτε μου πρέπει ούτε μ’ αξίζει
ο κόμπος έσπασε το χτένι
η ιστορία τώρα αρχίζει.