Τόσα βράδια τρομαγμένα, τα ξαγρύπνησα μαζί σου,
με τραγούδια μου θλιμμένα ν’ αγκαλιάζουν τη σιωπή σου.
Στα `δωσα όλα μα για σένα και το «όλο» μου ήταν λίγο,
το `νιωσα… αλλά δε βρήκα λίγη δύναμη να φύγω.
Πόσο άδικο… να μένω με γυμνή ψυχή μπροστά σου
κι εσύ εύκολα να φεύγεις σαν τον κλέφτη… για φαντάσου…

Στο `χα πει να το θυμάσαι, σε κουτάκια δε χωράω,
είμαι αέρας, μη φοβάσαι, εγώ έτσι αγαπάω…
Στα `δωσα όλα κι ας μην είχα τίποτα να περιμένω.
Πως αρνήθηκες, για πες μου, της καρδιάς σου το γραμμένο;
Πόσο άδικο… να μένω με γυμνή ψυχή μπροστά σου
κι εσύ εύκολα να φεύγεις σαν τον κλέφτη… για φαντάσου…