Ένα μαύρο κομπολόι και χιλιάδες αναμνήσεις
Μου τις θάβεις λες και φεύγεις κι είπες δεν ξαναγυρίζεις

Τώρα μείναμε μονάχοι, το μπεγλέρι μου κι εγώ
Κι όταν του χτυπώ τις χάντρες, μου `ρχεται να τρελαθώ.

Όλο στο μυαλό μου είσαι, όταν βλέπω το μπεγλέρι
Και νομίζω πως κρατάω πάλι το δικό σου χέρι.

Τώρα μείναμε μονάχοι, το μπεγλέρι μου κι εγώ
Κι όταν του χτυπώ τις χάντρες, μου `ρχεται να τρελαθώ.

Τώρα μείναμε μονάχοι, το μπεγλέρι μου κι εγώ
Κι όταν του χτυπώ τις χάντρες, μου `ρχεται να τρελαθώ.