Μου το πε ο ουρανός
να πάψω να δακρύζω,
γιατί τα σύννεφα
με δάκρυα τα γεμίζω.

Και βρέχει ασταμάτητα
συνέχεια βροντάει
και κάνει τόσο θόρυβο
που το χρόνο σταματάει.

Δεν είναι που το θέλω
άγριο να σε κάνω,
μα η ψυχή ειν ελεύθερη
κανένα δε γροικάει.

Κι άμα της πεις να μη λυγά
και εύθυμη να είναι,
εκείνη βρίσκει μόνη της
δρόμο να πάει να κλάψει.