Aιώνια κυνηγημένοι, διωγμένοι από παντού
και μόνο το τραγούδι μας καμιά φορά θλιμμένο μαρτυρούσε το δρόμο,
ή άλλοτε για να ξεφύγουμε, σε θρύλους, όπως σε σιωπηλή γυναίκα,
γερνάμε ή γινόμαστε απλοί, τόσο που μας έχαναν.
Κι αλήθεια, κατά που πέφτει η βασιλεία,
και μόνος ο καθένας μας θ’ ακούσει το ράγισμα ενός άστρου
αργά τη νύχτα.