Σαν φωτοβολίδα σκάει
στο μυαλό και με πονάει
τόσες νύχτες και θα τρελαθώ

Ειν’ εδώ κι ας εχει φύγει
νιώθω πως την πόρτα ανοίγει
και μου λέει ξανα το σ’ αγαπώ

Με τραβάει, με τραβάει, με τραβάει
σαν μαγνήτης
το μυαλό μου κολημένο στην μορφή της
και γυρναω μες τους δρόμους σαν αλήτης

Σα μαγνήτης
το σαράκι το δικο της θα με φάει
αν δεν έρθει να μου πει πως μ’ αγαπάει
με τραβάει σαν μαγνήτης, σαν μαγνήτης

Ό,τι δω μου τη θυμίζει
στο ποτό που με ζαλίζει
βρίσκεται παντού και με πονά

Στα τσιγάρα που καπνίζω
με καπνούς την ζωγραφίζω
κι όμως μου πληγώνει την καρδιά

Με τραβάει, με τραβάει, με τραβάει
σαν μαγνήτης
το μυαλό μου κολημένο στην μορφή της
και γυρναω μες τους δρόμους σαν αλήτης

Σαν μαγνήτης
το σαράκι το δικο της θα με φάει
αν δεν έρθει να μου πει πως μ’ αγαπάει
με τραβάει σαν μαγνήτης, σαν μαγνήτης