Οι παιδικές μου αναμνήσεις
σ' ένα χωριό με περιμένουν
Μές στην καρδιά η κομπανία
στη διαπασών η νοσταλγία
Και ο παππούς με τη γιαγιά μου
έχουν ξαπλώσει πλάι-πλάι
Τις αγκαλιές τους νιώθω ακόμα
τόσο νωπές όπως το χώμα

Τους ψυθιρίζω στο αυτί
λόγια δικά μου απο εκείνα
που δεν καταλαβαίνουν οι μεγάλοι
Κάποια φωνή μου απαντά
ήχος που φτάνει από βαθιά μου
πως κάποια μέρα πίσω θα 'ρθουν πάλι

Κάτω απ' το δέντρο στην πλατεία
στέκω για λίγο σαστισμένος
Βλέπω μπροστά μου τη ζωή μου
κι ένα παιδί με τη μορφή μου
Δεν είμαι εγώ και όμως είμαι
ένα παιδί και ένας άντρας
Μιά ισορροπία μεταξύ τους
συμβιβασμός στην άρνησή τους

Ξαναγεννήθηκα παιδί
κι ένιωσα πάλι όλα εκείνα
που δεν μπορούν να νιώσουν οι μεγάλοι
Ένα δρομάκι επιστροφής
κάπου βαθιά μου παραμένει
και κάποια μέρα πίσω θα με βγάλει