Στεγνό ποτάμι αδάκρυτο
Κάτω απ’ τη πόλη τρέχει
Παλιό καημό κι αβάφτιστο
Αιώνες τώρα βρέχει

Τ’ ακούει τις νύχτες η σιωπή
Κι η μνήμη που ερημώνει
Απ’ το σκοτάδι παίρνει ορμή
Μα το πρωί στεγνώνει

Ο ποταμός Ηριδανός
Γλυκοφιλά το χώμα
Κι όταν κοιτά τον ουρανό
Βλέπει ένα σύννεφο καημό
Κι ότι κοιμάται ακόμα

Αρχαίο ποτάμι κοίμισε
Στην κοίτη του ένα δάκρυ
Για μια ζωή που κύλησε
Απ’ του γκρεμού την άκρη