Τα παράθυρα κλεισμένα όπως τα κελιά
έρημη η καρδιά μου λιώνει δίχως αγκαλιά
ερημώσανε οι δρόμοι, άδεια τα στενά,
σου `χω έτοιμη συγγνώμη, γύρισε ξανά.

Παίρνω και αφήνω στράτες, ψάχνω να σε βρω
απορούνε οι διαβάτες που παραμιλώ
μου λυγίσανε οι ώμοι βάσανα βουνά,
σου `χω έτοιμη συγγνώμη, γύρισε ξανά.

Νύχτωσε στης μοναξιάς μου το στενό κελί
μόνος μου κι αυτό το βράδυ κλαίω σαν παιδί
κλαίει κι ένα νυχτοπούλι και σου τραγουδά,
σου `χω έτοιμη συγγνώμη, γύρισε ξανά.