Λοιπὸν τοιαύτην σ’ ἔγραφε
Τὴν τελευτὴν ἡ μοῖρα,
Καὶ ἔμελλεν ἡ λύρα μου,
Τῶν στεναγμῶν ἡ λύρα,
Νὰ ψάλῃ, φεῦ! τὸν μόνον σου
Νεκρώσιμον ψαλμόν!
Ὦ Κιλικίας πέλαγος!
Ὦ ποία παρεστάθη
Σκηνὴ σπαραξικάρδιος
Εἰς τ’ ἄγριά σου βάθη!
Τι κοπετός! τι ἄβυσσος
Φρικτῶν ὁλολυγμῶν!