Είν’ άνθρωποι που δε θα βρεις
και μήτε θα τους αγαπήσεις
και κάποιοι που ήρθαν πιο νωρίς
για τις μεγάλες συναντήσεις.

Εσύ μαγεύεις τη βροχή
και ρίχνεις τα χαρτιά για μένα
και βρίσκεις μες στα μαγικά
τα χρόνια μου τα σκοτωμένα.

Σε κάποιο μπαρ ενός σταθμού
πηγαίνω να σε συναντήσω,
το φάντασμά σου όμως παντού
μου λέει να γυρίσω πίσω.

Με εκείνα μοιάζεις που αναιρώ
κι εσύ ποτέ δε θα γνωρίσεις,
γιατί σκοτώνουν τον καιρό
πάντα οι τυχαίες συναντήσεις.

Γι’ αυτό και ψάχνω να σε βρω
εκεί που δε θα με ζητήσεις.