Ὁπόταν εἰς τόν οὐρανὸν ἐκλείπη ἡ Σελήνη,
Κ’ εἰς σκότος καὶ ὁλολυγμοὺς κυνῶν τὴν γῆν ἀφίνῃ,
Ὁ νήπιος Ὀθωμανὸς πιστεύει ὅτ’ εἰς τὸ στόμα
Ἐμπίπτει δράκοντος δεινοῦ τὸ φωτοβόλον σῶμα.
Ἐκ τούτου αἴρεται κλαγγὴ νυκτερινὴ χαλκίων
Βαρύδουπος, νὰ φοβηθῇ καὶ φύγῃ τὸ θηρίον.
Ὅ, τι ἡ βάρβαρος κλαγγὴ πρὸς τοὺς ἀτρέπτουν νόμους
Τῆς φύσεως καὶ τῶν σφαιρῶν τοὺς οὐρανίους δρόμους,
Τοῦτο κ’ ἡ λύσσα τῆς ὑμῶν ἀτόπου γλωσσαλγίας
Πρὸς τὰ θεσπίσματα Βουλῆς τῆς μόνης κ’ αἰωνίας!