Ἀλλ’ ἂν ὁ Ἄραψ νικητὴς τρυφήσας διεφθάρη,
Τοῦ Κορανίου ὑμνῳδέ, ὦ Λαμαρτῖνε, θάῤῥει·
Ἐκ τοῦ σαπροῦ αὐτοῦ κορμοῦ ἰδοὺ γεννᾶται νέος
Βλαστὸς ἀκμαῖος, θαλερὸς, ὁ Τοῦρκος ὁ γενναῖος.
Ὁ Τοῦρκος, ἄξιος τοῦ σοῦ Προφήτου κληρονόμος,
Ὁ στύλος τοῦ Ἰσλαμισμοῦ, καὶ τοῦ Σταυροῦ ὁ τρόμος·
Ὁ Τοῦρκος ἕως χθὲς παντὸς χριστιανοῦ τὸ μῖσος,

Ὁ ἄνομος, ὁ ἄθεος, τὸ κάθαρμα, τὸ μύσος,
Καὶ σήμερον τὸ καύχημα, τὸ θαῦμα τῆς Εὐρώπης!
Ὦ Δύσις, τώρ’ ἀμβλυωπεῖς, ἢ τότε ἠμβλυώπεις;
Τίς Ἀλχημεία ἤλλαξε, τίς τέχνη, φίλτρον ποῖον,
Τὸ μέταλλον τὸ εὐτελὲς εἰς καθαρὸν χρυσίον;