Ἀνάλαβε, ὦ γηραιὲ μονάρχα τῶν ὀρέων,
Τὴν πρώτην σου λαμπρότητα, τὸ κλέος τὸ ἀρχαῖον.
Ἀνάδος ἐκ τῶν σπλάγχνων σου καὶ αὖθις πελωρίους
Θνητοὺς, οἵτινες ἔχουσι τοὺς ὀφθαλμοὺς ἀγρίους,
Τὸ μέτωπον ὑψηρεφὲς, καὶ λάσιον τὸ στῆθος,
Καὶ σιδηροῦν τὸ ἦθος,
Καὶ ἄλλον δὲν γνωρίζουσι θεὸν παρὰ τὸν Ἄρη,
Κ’ ἀρκοῦνται εἰς τὸ εὐγενὲς τοῦ τίτλου, Παλληκάρι!