Δέξαι καὶ σὺ τῶν φλογερῶν δακρύων μου τὸν φόρον,
Μήτηρ τοῦ πρώτου τῶν σοφῶν καὶ τῶν δορυκτητόρων[1]
Περικλεὴς βασίλισσα ποτὲ τῆς οἰκουμένης,
Μακεδονία, παίγνιον οἰκτρὸν τῆς εἱμαρμένης!
Ἀντὶ τῶν τόσων σου νικῶν, τῶν τόσων σου θριάμβων,
Μετ’ ὀφθαλμῶν ἐκθάμβων,
Σὲ βλέπω τώρα ταπεινὴν, τὴν πάλαι σεβασμίαν,
Τῶν ταπεινῶν θεραπαινῶν τῆς τυραννίας μίαν.