Ὦ Ἤπειρος, ἐρατεινὴ πατρὶς τῶν Ζωσιμάδων!
Εἰς τῶν βουνῶν σου τὰς πτυχὰς, βουνῶν πολυδειράδων,
Ὅπου πλανᾶται ἀετὸς ἐντὸς νεφῶν ἐσχάτων,
Τὸ Σοῦλι κεῖται, φωλεὰ ἡρώων ἀθανάτων.
Ὦ Σοῦλι, ὡς μετέωρον λαμπρὸν ἠκτινοβόλεις
Εἰς ἐποχὰς ἐξώλεις,
Κ’ εἰς τοὺς τυράννους ἄκουσμα ὑπῆρχες ἀπευκταῖον,
Πλὴν τώρα οὐδ’ ἀκούεσαι ἐὰν ὑπάρχεις πλέον.