Στα χαλίκια που εφίλειε το κύμα
κάποια έμεινε ολάπαλη αρμύρα·
μέσ’ το βάζο που ήταν ο μόσχος
ένα μύρο απαλόν απομένει·
στην ψυχή μου που φώλιαζ’ η Αγάπη
ένα χάος, ένα χάος μυρωμένο!