Οὕτως ὅλα τὰ τοῦ κόσμου δρῶνται ἐντελῶς, πανσόφως,
Καὶ οὐδὲ τῆς ἐργασίας κἂν ἀκούεται ὁ ψόφος.
Καὶ αἱ σφαῖραι ἀναβαίνουν, καταβαίνουν ἀεννάως,
Καὶ πλανῶνται ἀσυγχύτως εἰς τὸ μέγα τοῦτο χάος,
Καὶ ἀνύουσι προθύμως τὴν ὁδὸν τοῦ ὁρισμοῦ των,
Ἐνθυμούμεναι τὸν μόνον λόγον τοῦ Δημιουργοῦ των.