Στην έρμη κάμαρά μου που κάθομαι το βράδυ,
το Μέλλον συλλογιούμαι κι οι άγνωστές του ημέρες
θαρρώ πως σαν πουλάκια έτσι απαλά και κρύφια
σαν γουρμασμένο μήλο τσιμπάνε την καρδιά μου…