Τα νούφαρα συντάραξαν στη λίμνη οι νυχτερίδες·
του ήλιου η κατακόκκινη γάζα σαν πάχνη λυώνει
κι η Νύχτα πέφτει στα νερά και κλώθει πέπλα κι ίσκιους
και τα δεντρά στραγγίζουνε των άστρων την αχτίνα…
Κάποια βουή ακούστηκεν από το δάσος πέρα
και τρέμει ο ύπνος στων πουλιών το αλαφιασμένο μάτι·
και σαν πουλιά που σκιάζονται μην τα ιδει το γεράκι
τρυπώνουν οι πεντάμορφες Νεράιδες στα καλάμια
κι οι καβαλλάρηδες περνούν χωρίς να τις ιδούνε…