Από λευκά χρυσάνθεμα
σα χιόνι και σα γάλα
λευκή λευκή ανθοβόλησε
και ανάβρυσε όλ’ η σάλα

Σε κάθε μου αλαβάστρινο
και κρυσταλλένιο βάζο
όλο ευωδιές με κάνουνε
κι άθελα αναστενάζω!

Καμέλιες πλημμυρίσανε
τα κόκκινα ανθογυάλια
Δροσούλες απ’ τα πέταλα
σταλάνε αγάλια-αγάλια

Και συλλογιούμαι: αν τύχαινε
και τώρα εγώ πεθάνω
τι ωραία που θα μου ταίριαζαν
χρυσάνθεμα από πάνω