Ἄχ, τι χαρά· μέσα σὲ φῶς κι’ οὐράνι λουλούδια,
μπρὸς σὲ Θεοῦ χαμόγελο καὶ σὲ νεροῦ τραγούδια,
νὰ σφίγγῃς ὁλοζώντανους, νὰ σφίγγῃς στὴν ἀγκάλη,
ὅσους ἐβάλανε στὴ γῆ τὴν τρομερὴ καὶ κρύα,
κι’ ἀγαπημένων σου φωνὴ νὰ ξανακούσῃς πάλι·
ὤ, τι κατακλυσμὸς χαρᾶς, τι βάθους εὐσπλαγχνία!