Ναί· εἶναι τηλεσκόπιο γιὰ τὴ χαρὰ ὁ πόνος·
ἡ δίψα ποῦ καὶ τὸ νερὸ γλυκύτερο τὸ κάνει·
σκάφτει αὐτὸς κ’ ὑψόνεται τὸ ρόδο τοῦ λειμῶνος,
καὶ μᾶς χαρίζει τὴ ζωὴ ἀνίσως μᾶς πεθάνῃ.
Γιατί, ὅταν πεθάνωμε, μονάχα τότε ζοῦμε·
πάλι ἀνταμονόμεθα μ’ ἐκείνους π’ ἀγαποῦμε!