Ὅλος ὁ κόσμος σήμερα, Παρθένα μου, δοξάζει
τὴν μυρισμένη Σου γιορτή,
ὅμως ἡ χώρα μας αὐτὴ
διπλᾶ γιὰ σὲ γιορτάζει...
Γιατ’ ἔδωσες γιὰ μιὰ φορὰ στοὺς ἄλλους ζωῆς αὔρα·
πλὴν στὴν Ἑλλάδα δυὸ φοραῖς·
δυὸ μᾶς ἐχάρησες χαραίς·
τὴ Βηθλεέμ, τὴ Λαύρα.
Ναί· τ’ ὄνομά Σου ἤτανε ἀνάστασις δική μας·
σημαία μας... ἡ γαλανὴ
χλαμύδα Σου καὶ φωτεινὴ
κ’ ἡ χάρι Σου, σπαθί μας!
Μ’ αὐτὰ ἐπολεμήσαμε, ὀκτὼ μεγάλα χρόνια,
τὸν ἄγριο Ἀγαρηνό,
στὸ πέλαγος καὶ στὸ βουνό,
στοὺς κάμπους καὶ στὰ χιόνια.