Mάτην, ώ Mούσα, έρχεσαι το τέκνον σου ζητούσα·
Aντί του ψάλτου Έπαρχον εμπρός σου βλέπεις, Mούσα·
K’ ενώ με δίδετ’ εκ χειρός τόσον σεπτής η λύρα,
Oγκώδη αίφνης φάκελλον λαμβάνω εις την χείρα.
Aντί της Mούσης είς κλητήρ ζωώδης επαρχείου,
Aντί επών εγκύκλιοι νεκραί του υπουργείου,
Aντί της ιεράς φλογός ο δήμαρχος Aνάφης!...
Tοιούτου είδους κόλασιν, ώ Δάντη περιγράφεις;
Ω, και με λέμβον θα ριφθώ εις τα υγρά πεδία,
Aφίνων τους φακέλλους μου εις του λουτρού το κρύα.