Ο Βαγγέλης, ο βουνίσιος αδελφός μας, σωπαίνει.

Ακουμπάει στη διχάλα του χεριού του.

Κι ο νους του δρασκελά τη θάλασσα…

Ήταν ξωμάχος, ένας ηλιοκαμένος ποιητής.

Που έσπερνε με το ξινάρι του

Καταπράσινες σελίδες.