Κι όταν
αργότερα ο Θεός έφτιαξε τον κόσμο,

εγώ δεν
είχα που να πάω – εκεί, λοιπόν, που βάδιζα

συναντάω
κάποιον, “άκου να σου πω ένα παραμύθι” του λέω,

κι όταν
τελείωσα “ξέρω κι εγώ ένα” μου λέει.

Κι άρχισε
κι εκείνος.

και μόνο,
καμιά φορά, πολύ σπάνια,

ερχόταν
από μακριά η μελαγχολία της πραγματικής ζωής.