Ο ήλιος βγαίνει συνήθως αμέσως μετά την εκτέλεση,
οι οργανοπαίχτες κλέβουν μήλα στην εξοχή ή κλαίνε μες
το καπέλο τους
κι οι φοβισμένοι, λένε, ξέρουν όλους τους φανοστάτες με τα
μικρά ονόματά τους,
όπως κι εκεί που δε σ’ άφησαν να μπείς υπήρχε εντούτοις
μια πόρτα,
έριξες, λοιπόν κι εσύ ωραία ωραία μέσα στα ρούχα σου
όλα τα κόκαλά σου
σαν μια μαγείρισσα που τυλίγει την ποδιά της ανάμεσα
σε δυο πολέμους -
ταπείνωση. που για να σε πώ, πρέπει να ταπεινώσω τόσο
τις λέξεις που θα πεθάνουν,
μιλώντας πάντα χαμηλόφωνα για να μη σας περιφρονώ,
σαν τον στρατιώτη που σωπαίνει ώσπου να γίνει
δαμασκηνιά
ή κάποιον που δεν τον πρόσεξαν κι αργοπορεί μέσα στο
φέρετρό του
και το ηλίθιο καφενείο όπου ο πατέρας έσερνε το πόδι του
σαν ένα κρίμα -
ώ, αν μπορούσα να ριζώσω στους βραδυνούς θορύβους
της κουζίνας, δε θα πέθαινα ποτέ,
σαν τον αέρα αυτού του εγκλήματος που διασχίζει τις
εποχές
ή σαν τον ωραίο ποιητή που γίνεσαι όταν δεν έχεις τίποτ'
άλλο στον κόσμο.