Όλα τελειώνουν, λοιπόν:
Το ταξίδι που τη γνώρισε,
ο δίσκος με τ’ αγαπημένο τραγούδι,
το μπουκάλι με το πιοτό της λησμονιάς.
Μόνο τούτο το ποίημα δε λέει να τελειώσει.
Κρύβεται μέσα του πεισματικά,
σα μια θλίψη που πέτρωσε,
ένα όνειρο που φοβήθηκε το φως.
Θυμωμένος έκανε να σκίσει το χαρτί.
Μετανοιώνοντας το κράτησε,
σαν απόδειξη για κάτι που έμεινε μέσα του
και που δε θα τελειώσει.