"Αυτός ο μικρός, έστηνε ένα νέο κόσμο, στα φαγωμένα πατημένα χαρτόκουτα
έψαχνε γύρω, σκέφτονταν γρήγορα, τοποθετούσε ιδέες, άπλωνε όνειρα
μετά, με ένα πλατύ χαμόγελο, γιόρταζε την αλλαγή, περήφανα κοιτούσε τα έργα του
θα μεγαλώσω, έλεγε μέσα του, θα έχω τη δύναμη, για κάτι καλύτερο
κι έτσι πέρασε ο χρόνος και μεγάλωσε, στους γκρίζους κροτάφους σκάλωσε, κάποιο τσιγάρο
χτίστης έγινε, ο καλύτερος άνεργος, σε ένα κόσμο που συνέχεια έχτιζε
μόνο τα βράδια, άπλωνε κάτι παλιά χαρτόκουτα, έτσι από συνήθεια
για να θυμάται πάλι, τα έργα του, όταν παιδί έστηνε ένα νέο κόσμο".