Είμαστε δώδεκα νησιών βλαστάρια
μεγαλωμένα στον πόνο της σκλαβιάς
που της Ελλάδας μας γινήκαμε καμάρια
της υπομονής και της παλικαριάς.
Βλέπαμε τους παππούδες μας να κλαίνε
και τους γονιούς μας να θρηνούνε μυστικά
και τους δασκάλους μας ακούγαμε να λένε
πως είμαστε από περήφανη γενιά.
Χρόνια - χρόνια στην σκλαβιά και την καταφρόνια.
Χρόνια - χρόνια στην σκλαβιά και την καταφρόνια.
Μα σήμερα γιορτάζουμε τη μέρα αυτή που φτάσαμε
τη μέρα της Ελευτεριάς.
Γιατί όσο δακρύζαμε τη γη μας την ποτίζαμε
με πόθους κι όνειρα της λευτεριάς ω της λευτεριάς
που βλάστησε τρανή!