"Έτρεχε ξανά η θάλασσα, χτυπούσε την άμμο κι ο άνεμος συνεργός, σκόρπιζε τα πάντα
το γκρίζο, βαρύ έφτανε τα πρώτα κύματα, σφύριζε μέσα τους προκλητικά
μια βάρκα χάθηκε στο πέλαγος, μόνο θάλασσα έβλεπε και σκοτεινιά
θα περάσει, λέγανε δυο περαστικοί, πάλι γύρισε χειμώνας
έτσι γίνονταν στο νησί, η θάλασσα έτρεχε, ο αέρας σκόρπιζε, το γκρίζο κάθονταν και οι βάρκες χάνονταν
ακόμα κι οι περαστικοί έρχονταν πάντα εκεί, σαν πειστική μαρτυρία, για τη συνέχεια
τίποτα δεν άλλαζε αλήθεια, επανάληψη ήταν όλα, μιας καλά οργανωμένης δήθεν συγκυρίας".