Η μοναξιά της Κυριακής
μόνο μου δε μ’ αφήνει
απ’ το ψωμάκι μου ζητά
κι απ’ το νερό μου πίνει.

Η μοναξιά της Κυριακής
μόνος δε θέλει να `μαι
κι ένα σεργιάνι με καλεί
στις ερημιές να πάμε.

Η μοναξιά της Κυριακής
μόνη της δεν αντέχει
και ψάχνει ταίρι σε καρδιές
που όλα τα χρόνια βρέχει.

Μ’ ένα κουρέλι μουσικής
από γιορτή θλιμμένη
η μοναξιά της Κυριακής

παντού με περιμένει.