Τι πέπλο κι αυτό!
Ντροπές καλύπτει;
Ενοχές;
Το γλιστερό υπόβαθρο της μνήμης;
Τη νοσταλγία κρύβει.
Μάτια μου, δείτε.
Τι;
Ο, τι δεν καίγεται στο εύφλεκτο περίπου.
Ψίθυροι υφαρπάζονται από φήμες, ,
συνωμοτεί σε βάλτους
η βραχύβια ηχώ.
Τι πειθώ!
Τη νοσταλγία κρύβει.
Παράτολμο να κόβεις εντελβάις.
πόσο τιμάται η αποδοχή
στη λατρευτή αγκάλη!
Ένα κερί δεν ευκαιρεί να κλάψει,
μα ένας κόμπος, ένα δάκρυ στο κορμί του,
μάρτυρας μιας επετείου,
που `χε ανάψει.
Οθόνη, νότες, χρώματα,
μορφές αγαπημένες,
να μην απομακρύνεστε.
Όταν χαθεί ένας νοσταλγός,
ευθύνεστε.