Στη λεμονιά κάθομαι από κάτω.
Στα φύλλα της κρέμονται πουλιά.
Φυσά ο αγέρας
κι οι πόθοι φεύγουν τρομαγμένοι.
Κοιτώ την λεμονιά,
κοιτώ τον εαυτό μου
και με τρώει η έγνοια τους.