Δεν κατάλαβα καλά καλά πως περάσανε τα χρόνια
σαν εχθές μου φαίνεται, σαν να πέρασε μόνο μια ώρα.
Που αγκαλιά καθόμασταν στο ημίφως του δωματίου
χείλη ενωμένα μυαλά αδειανά, η πεμπτουσία του απείρου.

Δεν κατάλαβα καλά καλά το τι πήγε λάθος
αν ο έρωτας αυτός πνίγηκε απ’ το πάθος.
Ή αν δεν ήταν έρωτας κι ήτανε μια αυταπάτη
ακόμη προσπαθώ να με πείσω πως όλοι κάνουμε λάθη.

Θέλω να ξέρω αν με ζητάς
τα βράδια που μόνη περνάς,
θέλω να ξέρω αν υπάρχω
μες του μυαλού σου το άλλο άκρο.

Θέλω να ξέρεις ότι εγώ
όλα τα είπα εν βρασμώ,
δεν είχα λόγο να σε πονέσω
βρέξε ουρανέ μου δάκρυα να μαζέψω.

Δεν ξέρω πώς το έβλεπες εσύ, σ’ εσένα είχα παραδοθεί
υπήρχες μόνο εσύ για μένα σε μας ποτέ δεν βάλαμε τέρμα.
Κι αν ξαναρθείς θα σε ρωτήσω τι από μας άφησες πίσω,
τι κουβαλάς από εμένα μαζί σου αν κάποτε άγγιξα την ψυχή σου

Θέλω να ξέρω αν με ζητάς
τα βράδια που μόνη περνάς,
θέλω να ξέρω αν υπάρχω
μες του μυαλού σου το άλλο άκρο.

Θέλω να ξέρεις ότι εγώ
όλα τα είπα εν βρασμώ,
δεν είχα λόγο να σε πονέσω
βρέξε ουρανέ μου δάκρυα να μαζέψω.