Η ζωή θα `χει διαβεί
σαν ένας μεγάλος θλιμμένος πύργος
πού τον τρυπάνε οι αέρηδες
τα ρεύματα χτυπάνε τις πόρτες
κι’ όμως κανένα δώμα δεν κλείνει.
Λουφάζουν άγνωστοι
φτωχοί και κατάκοποι
κάποιοι οπλισμένοι – ποιος ξέρει;
τα χόρτα λόγγοσαν στις τάφρους
έτσι πού να σβαρνίσεις
πιότερο δεν μπορείς.