Ονούφριος, που κρυφοκλαίει,
πάντα μόνος του θα πίνει και θα λέει,
στην καρδιά έχω πηγμένο ένα μαχαίρι,
από της αγαπημένης μου το χέρι.

Την παγωνιά σε μένα την ερημιά σε μένα,
την πλήξη όλοι σε μένα το θάνατο σε μένα,
να 'σε καλά αγάπη μου που με θυμήθηκες,
να 'σε καλά αγάπη μου και ας μ' αρνήθηκες.

Τα δάκρυα σε μένα τα δύσκολα σε μένα,
τα "όχι" όλα σε μένα της μαχαιριές σε μένα,
να 'σε καλά αγάπη μου που με θυμήθηκες,
να 'σε καλά αγάπη μου και ας μ' αρνήθηκες.

Ονούφριος, που κρυφοκλαίει,
πάντα μόνος του θα πίνει και θα λέει,
η αγάπη μου και η ζωή μου,
γίναν χταπόδι και μου λιώσαν το κορμί μου.

Την παγωνιά σε μένα την ερημιά σε μένα,
την πλήξη όλοι σε μένα το θάνατο σε μένα,
να 'σε καλά αγάπη μου που με θυμήθηκες,
να 'σε καλά αγάπη μου και ας μ' αρνήθηκες.

Τα δάκρυα σε μένα τα δύσκολα σε μένα,
τα "όχι" όλα σε μένα της μαχαιριές σε μένα,
να 'σε καλά αγάπη μου που με θυμήθηκες,
να 'σε καλά αγάπη μου και ας μ' αρνήθηκες.