Ένας άγουρος κι ένας καλός στρατιώτης
κάστρο γύρευε, χωριό να πα'να μείνει
Βρίσκει ένα δεντρί, του κάμπου κυπαρίσσι
Δέντρο μ’ άφσε με στον ίσκιο σου να κάτσω
και να κοιμηθώ
Να η ρίζα μου και δέσε τ’ άλογό σου,
να οι κλώνοι μου, κρέμασε τ’ άρματά σου
Να κι ο ίσκιος μου, γύρε και ξεκουράσου
Κι αύριο του ταχύ το δίκιο μου γυρεύω.
Τρι'ασκιά νερό στη ρίζα μου να ρίξεις
και ώρα μου καλή

Ένας άγουρος κι ένας καλός στρατιώτης
κάστρο γύ κάστρο γύρευε, ρωμιοπού ρωμιοπούλα μου
κάστρο γύρευε, χωριό να πάει να μείνει

κι ούδε κάστρο βρίσκ’ κι ούδε χωριό να μείνει
βρίσκει ένα δεντρί, δεντρί μαλαματένιο,
στέκ’ και το ρωτάει, στέκεται και του λέει.
Δέξε με δεντρί εμέν’ και τ’ άλογό μου,
πού είν’ η ρίζα σου να δέσω τ’ άλογό μου,
πού είν’ η κλώνα σου να βάλω τ’ άρματά μου;
Για κι η ρίζα μου δέσε και τ’ άλογό σου,
για κι η κλώνα μου βάλε και τ’ άρματά σου
για κι ο ίσκιος μου πέσε να ξαποστάσεις
κι αύριο το ταχιά το δίκιο μ’ το γυρεύω
δυο σταμνιά νερό στη ρίζα μου να ρίξεις.