Ο ήλιος των χωραφιών λιμνάζει
Ο ήλιος τον δάσους κοιμάται
Χάνεται ο ζωντανός ουρανός
Και το βράδυ βαραίνει παντού.

Τα πουλιά δεν έχουν παρά ένα δρόμο
Γεμάτον ακινησία
Μέσα σε λίγα γυμνά κλαδιά
Όπου προς το τέλος της νύχτας
Θα `ρθεί η νύχτα του τέλους
Η απάνθρωπη νύχτα ανάμεσα στις νύχτες
Το κρύο θα γίνει κρύο στη γη
Μια νύχτα δίχως αγρύπνια
Δίχως μια ανάμνηση της μέρας
Ένας θαυμάσιος εχθρός
Έτοιμος για όλα και για όλους
Ο θάνατος μήτε απλός μήτε διπλός
Στο τέλος της νύχτας ετούτης
Γιατί καμιά ελπίδα δε μου επέτρεψαν
Γιατί τίποτα πια δεν κινδυνεύω.