Το αίμα κυλώντας στις πλάκες
Μου δένει σαντάλια
Σε μια καρέκλα στη μέση του δρόμου
Χαζεύω τις μικρές κρεόλες
Βγαίνουν απ΄το σχολείο φουμάροντας πίπα.

Τ’ άσπρα δέντρα τα μαύρα δέντρα
Πιο νέα από τη φύση
Πρέπει για να ξαναβρούμε αυτή την τύχη της γέννησης
Να γεράσουμε.