Χαράματα πως σ’ αγαπώ στις φλέβες μου όλ’ η νύχτα ρέει
Που την πέρασα να σε κοιτώ
Ανεξήγητα μου φαίνονται όλα
Ξέρω μόνον τα σκοτάδια
Είναι αυτά που μου δίνουν τη δύναμη
Να σε κρατάω στο στήθος μου σφιχτά
Στο στήθος μου το ασάλευτο να σε τραντάζω
Να σ’ αποκαλύπτω
Να σ’ ελευθερώνω να σε χάνω
Φλόγα μέσα στο φως αόρατη
Κι αν κάνεις ότι φεύγεις να: που η θύρα βγάζει μες στο φως
Κι αν κάνεις ότι φεύγεις να: που η θύρα βγάζει επάνω μου.