Ὁ χρόνος καί ἡ καμπάνα ἔχουν θάψει τη μέρα,

τό μαῦρο σύννεφο μεταφέρει τόν ἥλιο μακριά.

Θά στραφεῖ πρός το μέρος μας το ἡλιοτρόπιο, θά λυγίσει πρός το μέρος μας

ἡ ἀγράμπελη ξεστρατίζοντας, ψαλίδα καί κλαράκι

θά πιαστοῦν καί θά κολλήσουν;

Παγωνιά.

Δάχτυλα τοῦ ἔλατου θά τυλιχτοῦν

πάνω μας; Ἀφοῦ το φτερό τῆς ἀλκυόνας

ἀποκρίθηκε μέ φῶς στό φῶς, καί σωπαίνει, το φῶς εἶναι ἀκίνητο

στό ἀκίνητο σημεῖο τοῦ κόσμου πού γυρίζει.