Ποιος την ύστατη ώρα της νυκτός
θερίζει το χωράφι που σαλεύει στον βυθό μου
ποιος σημαδεύει το ζαρκάδι.
που κοιμάται αμέριμνο;
Τι ζητούν οι σειρήνες
τα διαβούλια κεκλεισμένων των θυρών
οι προβολείς και οι κάνες του εκτελεστικού
προς τι οι λυγμοί του φεγγαριού
πώς τρέμει ο ύπνος
και πώς εγώ ο δηλωμένος αγνοούμενος
ο πένητας του ανέμου
βρέθηκα μ’ ένα τραύμα διάττοντος δράματος
να ακροβατώ πάνω στην κόψη τόσων ήμερων
να κόβω πήχες απ’ την πίκρα μου
και να μετρώ το ανάστημα του ονείρου.