Ερωτηματικά απεγνωσμένα
που οδηγείται η ζωή σε κάθε βήμα;
Θαυμαστικά μονίμως δακρυσμένα
τόση ομορφιά μέσα στον πόνο άτοπη μοιάζει!
Διαλυτικά που δε χωρούν συμπόνια
διαιρούν μισούν του ξένου πόνου επιχαίρουν
Αποσιωπητικά του έσω μας κόσμου
παρηγορούν εχέμυθα την ενοχή μας
Άνω τελείες μονίμως σαστισμένες
τι προηγήθηκε τι έπεται αναρωτιούνται.
Όλα από τη σοφή τελεία περιμένουν
με την απόλυτη σιωπή της
την αγωνία τους να ανακουφίσει

μ’ ένα τέλος.