Σ’ ένα μπαρ
αργοπίνοντας
σκοτωμένες ώρες
σε είδα.
Φτωχή η ποίησή μου
να περιγράψει ομορφιά
αφού μαθημένος αλλιώς
καθαρογραφώ πόνο.
Μα εξαίσια πάνω σου
λιποθυμάει το βλέμμα.
Ας ήταν με τα ρούχα
σήμερα να έντυνα τα αγάλματα.
Σε ονόμασα Αλκυόνη.